Naar inhoud springen

Franco Citti

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Franco Citti
Franco Citti in Il Decameron (1971)
Franco Citti in Il Decameron (1971)
Algemene informatie
Geboren Rome, 23 april 1935
Overleden Rome, 14 januari 2016
Land Italië
Werk
Jaren actief 1961 - 2001
Beroep Acteur
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Franco Citti (Rome, 23 april 1935 – aldaar, 14 januari 2016) was een Italiaans acteur.

Leven en werk

[bewerken | brontekst bewerken]

Franco Citti was de jongere broer van filmregisseur Sergio Citti. Zijn glorieperiode situeerde zich in de jaren zestig en zeventig van de 20e eeuw. Zijn naam is onlosmakelijk verbonden met die van schrijver en filmregisseur Pasolini die hem ontdekte.

Pasolini gaf hem de titelrol in zijn debuutfilm Accattone (1961), een drama waarin Citti een kleine pooier vertolkte. Citti speelde vervolgens nog zes keer onder diens regie, onder meer de titelrol in Edipo re (1967), de verfilming van het antiek drama van Sophocles, en in de Trilogia della vita (naar werk van onder meer Boccaccio en Chaucer). Hij speelde een bijrolletje in de maffiafilms The Godfather (1972) en The Godfather Part III (1990) van Francis Ford Coppola.

Citti speelde regelmatig mee in de films van zijn broer Sergio, onder meer in de komedies Ostia (1970) en Casotto (1977). In 1998 regisseerden ze eenmalig samen: de tragikomedie Cartoni animati.

Vanaf het einde van de jaren zeventig werkte Citti af en toe voor de televisie. Vermeldenswaardig zijn de televisiefilm Yerma (1978) van Marco Ferreri naar het gelijknamige toneelstuk van Federico Garcia Lorca en verscheidene televisieseries zoals Sogni e bisogni (1985) geregisseerd door zijn broer Sergio.

In 2002 kreeg hij een hersenbloeding en kon niet meer praten.

Citti overleed op 80-jarige leeftijd in zijn geboortestad. Hij was al enige tijd ziek.

Filmografie (selectie)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Franco Citti en Claudio Valentini: Vita di un ragazzo di vita, SugarCo, 1992
[bewerken | brontekst bewerken]